Van Dag Tot Dag …. 11/7 22
Zojuist kinderen en kleinkinderen uitgezwaaid na een nachtje slapen met een “luidruchtig” ontbijt. Het is ineens erg stil in huis. Het ‘empty nest syndroom’ haha…
Lang niet geschreven (subtitel Van Jaar tot Jaar) en zou moeten bijvoorbeeld bijwerken dat ik mijn 55e skiffhead heb gevaren, eentje na twee jaar niet door corona. De wedstrijd was dus ook niet georganiseerd. Gelukkig ware en meerdere leeftijdgenoten en hebben we elkaar na afloop gesproken en bemoedigt om vooral volgende jaren te blijven komen. Zal wat worden over zo’n 5 jaar : dat wordt een categorie van 80-jarigen.
Ik ben een “ezel” , heb me tot twee keer toe gestoten aan dezelfde steen; namelijk onze robotmaaier in het water laten rijden door het hekwerk niet goed aan te sluiten aan elkaar. Een klein gaatje en hup daar ging ie. Nu is al het elektronica weer nat geweest en dus ……. wat kan ik nog of moet ik met zo’n overleden geval. En wat doe ik nu met het kort houden van het gras? Voorlopig vraag ik de buurkinderen die mogen op de zitmaaier en willen ons veldje wel maaien.
We hebben nog steeds onze Oekraïense dames en meisjes, een opvang die ik graag wil beëindigen maar dat zal niet zo makkelijk zijn. Af en toe is het wel leuk, maar we moeten toch te veel hulp/zorg bieden – uiteindelijk kunnen ze nog niet alles (mede door taalbarrière) zelf uitvinden en oplossen. En dat hulp/zorg bieden neemt niet alleen praktisch veel tijd, maar ook veel ruimte in mijn gedachten.
